Sekiz

Bir ayakkabı düşün

Aldırdığım çubuklu şekerler gibi

Ve yenmez onlar,sen dersin.

Sığamam sandım ilk, tam geldi

Annem bayramlık aldı onları bana

Sabahın sekizinde giymek için

Bir başıma oturuyorum

Yine de uyanıyorum hava açınca

Şu dünyada sorsanız iki şey almış cebim

Senin sabah namazlarından

Sevilmemek, onu kime soracağımız belli

Bir de elimden düşmeyen sigara.

Olmamışlık diyemedik sana ama

Bakınca hatırlamak var

Her işin ucu, her sokağın başı

Bu denli dil ucundaysa

Sabah sekiz, ben çıktım sokağıma

Ben yürüdüm denizimde

Külçeler bağlı ayaklarıma

Bu işin başka demesi yok

Bir ikincisi yok, bu yaştan sonra.

Sabah sekiz, ben ayakkabılarımı giydim

Baba, sen neredesin?