Sırtında denizin rüzgarı peydah
Ben sendeki kumaşa sıkıca sarılmışım
Yitirdiğim saati bulmuşum gibi
Onun için bir vakit ne kadar ağlamıştım.
Bir de ne var, söylesem
Gülünce gözleri sönüyor ışıkların
Adamlar adamlıktan çıkıyor, hele kadınlar
Onlar beni sevdiğin gün bırakmışlar
Senin olmayı.
Saymadığın ayaz ellerimi koparacak
Uzakta bir kıyamet bana karışça yakın
Dahası da olmayı bilirdim elbet
Karanlıkta güzel
Zamanı dondurup cebime atmak.
Ağır ağır gidelim
Bacaklarım tutuyor şimdi
Hiç bir eve geç değil ellerimiz
Bak yüreğinin saati, kadranında ben
Kaybettiğim yere yüzümü koyunca hem
Hala gecenin biri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder